Bo nic mnie nie powstrzyma

jeśli będziemy razem

niedorobiony klucz pozostawia otwarte drzwi

przez okna przelatują klucze gęsi

poderwały do lotu skrzydła

wolne od marazmu wiatru wypełniają

przestrzeń

cisza chodzi na palcach wyciera gołe stopy

w wycieraczkę

nie wybudza zmarłych

w ogrodzie zbiera kawałki potłuczonego

szkła

spod ziemi wystają dłonie ściskają rozbitą filiżankę

świąteczna nierozebrana choinka brudna

płacze pokruszonymi

bombkami

ściany zbudowane na gruzach opowiadają historię

wypisaną ściegiem pajęczyn

rozdrapanych gałęzi zamurowanych w tynkach

po trzeciej licytacji odchodzisz

bez żalu zostają w szufladach niewymodlone różańce

bielizna pokryta satyną przyspieszonych oddechów

lustrzanych stosunków

nie kradniesz a tak dużo trzeba oddać

mam tylko siebie wciąż za mało

zbyt banalnie