ostatnie requiem

Spektakl ,,dwa bieguny”

Biały smok wyrywa płuca płoną skronie

energia napręża ciało – zaraz pęknę

potem lekarz, szybka diagnoza

rano zapinasz białe guziki

wieczorem zamarznięta tafla – scena

jeszcze pragniesz wczorajszego dnia

kiedy ogień układał zaplątane włosy

na ścianach tańczyły elfy

klaun rozśmieszał śmierć – bez makijażu

chłopcy pragną prostych dziwek

albo mądrych matek nie lubią

baletnic

nadgarstki nie czują tętna

ostanie wersy, dialogi

nie pamiętam pierwszego imienia

trzecie jest wrogiem

cisza

widownia nie bije braw

naga tancerka przestała płakać

jutro zatańczy na innej planecie

nikt nie lubi smutnych zakończeń