Pocztowy gołąb (wiersz)
Krystyna Morawska
Jak nakarmić słowo, gdy ziemia jałowa.
Dwa kroki do tyłu wyznaczają
inny przystanek. Tego chciałeś?
Popatrz,
w mlecznych kulach mniszków
każdy powiew wiatru rozsiewa
owoce, a przecież to chwasty.
Zapewne po nich dziedziczysz obcą,
złośliwą tkankę, która płoszy gołębie.
Zakwitły bzy - teraz one dyrygują światem.
wyśmienity
1 głos
przysłano:
13 maja 2020
(historia)
przysłał
Krystyna Morawska –
13 maja 2020, 17:51
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się