moje miasto... (wiersz)

co zrobić z tą miłością
zostawić w rynnie
może spłynie

brak jej aksamitu
łata na pękniętej dętce
śmieszna
zabawnie wiruje z karuzelą
potem wymiotuje taka

pełna radości aż pęka
szwy puszczają
złap ją

wiem
stare drzewa mają długie
korzenie
nie może usiedzieć
na miejscu
jeden powiedział
iluzja może...

mówią niedowidzi
zwątpiła jak wszyscy
gra w chowanego

wracam na chodnik

do kałuż
bosych stóp
zanurzonych w mokrych

ulicach miasta

które zwą mirażem wież
zerwałeś tysiące róż

na moment świat zniknął
w deszczu