Może miałam morze możliwości

 

Droga Pani!
wykrzykuje do mnie życie, grzecznościowo, 
ale całym ładunkiem emocjonalnym.
Złagodniałaś jak pies po tresurze.
Za szybko przestałaś kontrargumentować
przezornie i sprytnie.
 
Życie Moje!
Ja nadal widzę różnicę między wróblem a wołem,
ale kiedy zaczynam politycznie, muza mamroce
Jedna sprawiedliwa samotna wśród hien i szakali 
z twórczością której się nie nagradza.
Leczyć to trzeba, 
bo przestrogi trafiły w zatkane uszy.
 
Pamiętam jak kiedyś chciałam stać się  wykrzyknikiem,
do końca życia prężyć się pionowo nad kropką.
Dziś już nawet mój wiersz ma demencję i zmarszczki
a kropla potu, często bywa mu puentą.