tak...po prostu (wiersz)

czy to prawda że raki chodzą do tyłu
pytałam uśmiechnięta gdy

wróciłeś zmęczony

szukałeś najlepszej kolacji
dla mnie
jadłam pełna świeże białe mięso
taka pełna i pewna twoich dłoni

które zawsze zapalały latarkę
gdy w nocy zbudziłam się wystraszona

mówiłeś - dobranoc kochanie
zawsze, choć zimna odpychałam

najczulsze spojrzenia

moje grzechy śpią na poduszkach
płaczesz, chowasz do szuflady
zdrady jakby miłość

z głodu oślepła spragniony dotyku
czekasz, jak upośledzony błazen
samotnie grający na scenie

dziś widzę
podwójny dzień trzy słońca
i dwa księżyce
dotykam ciepłej ziemi
ciało pozbawione złudzeń
pamięta jak

ukradłeś dla mnie sprzed szkoły

wszystkie czerwone róże
czy można kochać śmierć ból
tęsknotę
wiesz jak lubię, odpowiedz kochanie

zrozumiem, znasz mnie
wciąż widzę nadzieję

w twoich wiecznie rozbawionych oczach
których już nie mam

p.s. obiecuję zawsze uśmiechać się do

naszych dzieci