Abigail (żona Dawida) (wiersz)

napisałam list
gołębie niosły na skrzydłach

obietnice
zuchwałe ptaki
gubiły w locie rozbiegane

myśli

mamo nie przyjdę do ciebie
zatrzymam stopy na schodach
oparta o poręcze tylko
westchnę

błagam przestań

świat powłóczy nogami
podpiera niedołężne kobiety
własnym wózkiem
z pierwszą grupą inwalidztwa

moja córka prosiła o wspomnienia
to pamiętne lato kiedy

wszyscy byliśmy nad morzem

nadal kopię dołki w piasku
wpuszczam wodę jest

słodka i ciepła

cicho tulę w piersiach przywołuję

w pamięci

twoje włosy słowa

były dla mnie

żaglem płynącym z wiatrem

wśród zimnych fal

oceanów

żegnaj madre, ima

jedyna odległa i bliska

która zawsze pozostanie

kapitanem

mojego życia

Panie mój! Niech na mnie spadnie wina!