trawy (wiersz)

pozwól im

drżeć wieczornym zaspokojeniem

naiwnie nadal rosną pod twoim oknem

przechodzisz codziennie obok niewzruszony

istnieniem, jakby codzienność była wieczna

dłonie wbijane w ziemię

z wątpliwą nadzieją że przetrwasz

źdźbła rozchylone przez chwilę bezpieczne

wypalone żądzą nikną

bo gdzie jest morze traw błękitnych w toni

księżyców zanurzone

bo gdzie śpią cherubiny w ciemnościach oceanu

błyski

tam jesteś