Skrzypce

niestrudzone jak pszczoły

śpiewają skrzypce Jana Sebastiana Bacha

cichnie rozgwar tramwajów

nawet dzwon odległego kościoła  przez moment

zanurza się chyba  w modlitwie

młody człowiek z ciężkim plecakiem

przysiada na ławce i pierwszy raz od dawna

dostrzega na żwirowej ścieżce bawiące się dzieci

z okna wymyka się biała firanka

i płynie w niemilknącym śpiewie