byt w niebycie

kolejne znamię pokrywa twarz

uparcie zmienia kształt kącików ust

mogłabym nimi wycierać stół

albo uśmiechać się jak Joker

tylko do siebie
jest też strach, w powiekach opadających

ciężko na tęczówki
przylegają nadmiernie aż suche kanały łez

marszczą bólem każde trzepnięcie rzęs
więc nie mrugam okiem do słońca, nie unoszę wysoko brwi

mam jeszcze natarczywość ust