nosidła (wiersz)

Beduini okazują wdzięczność karmiąc,

wpychają do ust ryż zagnieciony z jagnięciną

częstują arabską kawą.

kobiety noszą wodę, dźwigają na ramionach

brunatne bąble, plastikowe wiadra

z podniesioną głową idą do swoich namiotów

boso przez pustynny żwir, ocierający

twarde pięty

wiecznie głodne niezaspokojone 

dzieci, otwierają niezamknięte usta

zwilżone miękną wypowiadając pierwsze słowa

matki piją mokre sny z ich podkurczonych palców

wanna napełniona ciepłą wodą zaprasza do raju

zbawienna sól wygoi powstałe rany

w sieni stoi wiadro pełne życia

lecz ona zwija zakrwawione prześcieradła

myje obolałe biodra

jakby znów czekała 

nikt nie słyszy, tylko podkurczone małe palce

starają się wydostać

a niezamknięte usta

ostatni raz posmakować jej piersi