antidotum

bo jeśli zbywasz milczeniem
wiem, że płaczesz
nie pragnąc mojego smutku
a w przedpokoju nie wytarte ślady

chciałby zostać i zasnąć
gdziekolwiek

może na stoliku z tą małą lampką
lub na półce z ciepłym kurzem
w półmroku świateł ulicy

oparcia krzeseł wzajemnie ocierają brzegi
jakby zbliżenie miało je połączyć
dotkliwie piecze twarz

to strach, że nie zdążę