A w kraterze zabawa (wiersz)

 Nie lękajcie że ziemia wahnęła

 a pod pięścią wypiętrza się dramat

 sen tęsknotę poprzemieniał w kamienie

 sen przesącza przestrzeń za skałą

 dziewczyny nieskonsumowane dziewczyny

 nieskonsumowane

 pozostawione sobie pozostawione

 na wulkanie same

 pod ciosami rozkrusza się czas

 ściana nawarstwień bez znaczeń

 w lustrze gęba wygląda inaczej

 gdzie zapodział się gwiezdny blask

 gdzie się gwiazdy podziały gdzie się gwiazdy podziały

 drzewa wzrosły sięgają po dach

 okna drzwi nie ostały w gęstwie snów zaplątane

 na podwórze nie wyjdę bo strach

 bez znaczenia klepsydry i słoneczne zegary

 starość mitem zmyślonym przez Mojry

 rwą się nici splątane potargane losów warkocze

 wkrótce zacznę kochanie taniec w szale osaczeń

 słońce cień i omamy

 w kąt zegarów wnikanie

 niechaj ta pozostanie

 której nie tknie do stóp padły strop

 gdy w kraterze zabawa lawa zmieniana w bazalt

 dwoje na wyspie bez cieni

 w konstelacji odbitych słońc

 reszta precz - miłowanie

 idźcie precz!

 miłowanie

 to nie tylko grawitacja

 ciao!