krzyk (wiersz)

zamknięty Polsce krzyk 

nieniesiony po murach Europy 

ściana pod ścianą strach 

bez prawa głosu ryby 

wmówili nam że tak jest 

w mroku dusze się zaciśnięte w gardle 

opamiętania las idei bez prawa do wolności 

zamknięte zamaskowane usta 

boję się ludzi boje się oddychać 

luxus lustrem zimnej wody 

zatrute powietrze serce uderza powoli 

spętany pod szafotem na czole znamię 

z brakiem uczuć 

religia jest obca bo tak chcemy 

po której stronie ustawić się 

błądzimy pomiędzy świata drzwiami