Wzburzoną i wartką rzekę.
Meandruje ona silnie…
Będąc na wakacjach,
długo zmagaliśmy się z nią,
choć dostrzegaliśmy ciche jezioro.
Które prędzej bywało złudzeniem.
Gdy rządził niepokój,
myślałem, gdzie zostawić łódki.
Konrad Koper
Wiersz
·
3 sierpnia 2020
-
marzenaBywa, że w takich chwilach nasze prawdziwe oblicze odbija się od lustra wody. Sprawdzian, zaufać czy utopić?· Zgłoś · 4 lata -
Kazimierz SiłuchCosik w tej metaforze rzeki życia jest.· Zgłoś · 4 lata
