Na moście w Avignon (wiersz)

na życie się nie obrażam
tylko na ciebie
na smutek i wiatr, który
nie pozwala oddychać

milknę
a może zniknę w nienapisanym liście

jeśli uśmiecham się na zdjęciu
to chwila ta była najważniejsza

niech tak zostanie
ty i ja
nigdy razem

połączeni
nicią pająka
bladzi w bezdechu


jak anemiczne pączki ciszy
zamknięte w kielichach

******

na życie się nie obrażam
tylko
na smutek i wiatr

który nie pozwala oddychać

na parapecie okna mojej
mamy rosną fiołeczki niebieskie
w szybie odbijają się mury więzienia

niknę, bez krat uwięziona
strach przed jutrem

zostawiam przydrożnej trawie

tak to miał być wiersz o zabijaniu albo
jak wolisz zostanie cisza