Na uwięzi nałogu (wiersz)

mały głodny człowiek stoi na ulicy
płuca domagają się dymu
i serce aż dudni
a w portfelu dwadzieścia trzy grosze
stoi w miejscu dzwoniąc butelkami
buddyści mówią duhkha

wypełnione procentową cieczą ciało
w ciągłym ruchu albo w bezwładzie 
staje się nieregularne 
nabiera kształtu gnijącej masy

mały żałosny śmierdzielek

odwracasz głowę
zamykasz okno

strzelają puszki 
mały człowiek znowu odpływa 
w granice swojego innego świata
zamkniętego w znanych kształtach
 
i gorączką słów niekontrolowanych
zapala sobie 
kolejny znicz