Pustka (wiersz)

Gdy budzę się rano widzę twój cień,

tak wspaniały a jednak nie realny,

patrzysz na mnie i wiesz że w końcu odejdę,

wiem że oboje tego chcemy lecz żadne nie potrafi przyznać

Gdy zasypiam widzę czarne niebo okryte błyszczącymi kryształami

które świecą tak mocno a jednocześnie odcinają rzeczywistość,

codziennie widzę pusty kubek bez dna, długopis bez tuszu, skrzynkę bez listów, ocean bez wody, miasto bez ludzi,

ciało bez duszy 

Codziennie patrzę w odbicie które muszę znosić z udręką

, męcząc się nie widząc nic po za nienawiścią,

idąc dzień w dzień przez ciemne pola nagle napotykam ciebie i zmieniasz cały mój świat w kolorowe błoto,

z którego nie chce wychodzić,

im dłuższy dzień tym bardziej Cię pragnę, a gdy spalasz ostatniego papierosa,

dymu już nie widać, tak jak mnie na tle życia