Jesień 2020 - obrazek (wiersz)

na ławce w parku siedzą ostatnie skrawki słońca
zza rogu nadchodzi jesień zakłada kalosze
za nią idą już deszczowe dni 

drzewa zataczają się i park staje się oszalałym tłumem
oklaskującym fajerwerki popisów mutantów
chociaż są powtarzalne i nudne aż do mdłości

dookoła drze się napis - tolerancja

niektórym pocą się rozumy nad wykładnią bredni 
a aerozol ich śliny zamienia się w jesienną mgłę
myśl sama błądzi po dróżkach

kto za tym 
kto za tym

na horyzoncie pojawia się rząd strzelistych świerków
rozdrażnionych wbijających buty w hałdę błota
twarze zamazane  pastelami zakryte maseczkami

nic z tego nie wynika ale psuje malowniczość

drzew parkowych
chociaż nadal myślą że sukces wisi im na pysku
nawet gdy prognozy są marne

ale buki i klony znaczą już teren zagrożony 
utrudniając ciemnot wciskanie
niech wszystkie złe moce 
skupią się na kodzie pandemii z tej francy 

wirusa