oddech (wiersz)

niebo nas od pycha

albo to tylko dotyk ziemi

widzę co widzę

zatrzymaj resztę proszę

żeglarze mają łatwiej

gwiazdy prowadzą ich pod wiatr

wplatają światło w fale

siedzę na stopniu przed drzwiami

takie jest właśnie miejsce na miejscu

mijają mnie wchodzący i wychodzący

nie wiem czego to alegoria

ale zimno mi w tyłek

morze być może zbyt daleko

szumi pod powiekami

drzewom w ciemności rosną dłonie

długimi paznokciami przesuwają chmury

jest dobrze

porzucone butelki łapią pion

mam na własność powietrze

i niczego mi więcej nie trzeba