obiecuję (wiersz)

Głęboka myśl...

Głębokie myśli pozostawiam mędrcom...
Kiedyś byłem na spotkaniu autorskim z pewnym poetą (niestety nie pamiętam nazwiska, było obcobrzmiące), który opowiedział anegdotę. Otóż na rynku w Krakowie siedział żebrak z tabliczką na piersiach: "Od urodzenia jestem niewidomy". Podszedł do niego jakiś człowiek i zagadnął, jak mu się powodzi. No cóż, nie przelewało się. Ludzie rzucali skromne datki, ale wystarczało to jedynie na skromną egzystencję. Na to ów człowiek zaproponował mu, że zmieni napis na tabliczce i wtedy może sytuacja się poprawi. Żebrak się zgodził. Po jakimś czasie spotkali się ponownie. I wtedy niewidomy zaczął wylewnie dziękować, bo odkąd miał nową tabliczkę, jego sytuacja bardzo się zmieniła, przechodnie okazali się znacznie hojniejsi. - Ale, co mi pan tam napisał? - zapytał. - W zasadzie to nic nowego. Napisałem: "Nadejdzie wiosna, a ja jej nie zobaczę".
Myślę, że takie jest zadanie poezji. Powinna poruszyć coś w człowieku, zwrócić naszą uwagę na coś, co zazwyczaj mijamy w pośpiechu. Skłonić do zastanowienia się, niekoniecznie nad głęboką myślą poety. Pozdrawiam.

Widać odpowiednią manipulacją można wszystko poruszyć w człowieku w celu wywołania odpowiedniego efektu skłonić do zastanowienia w odpowiednim kierunku zwrócić uwagę na coś co się chce itepe uważa pan panie poeto że cel uświęca środki ?

Jeden o truskawkach, drugi o cebuli... Przytoczyłem argument, że poezja nie musi zawierać głębokich myśli. Poza tym nigdzie nie napisałem, że uważam swoje wiersze za poezję, a siebie za poetę. Poezja i propaganda to właśnie truskawki i cebula. Pozdrawiam.