Smaki (wiersz)

życie od kuchni, sos szafranowy

w miedzianym rondlu pobladł
poczuł twoje podniebienie,

podniebne języki ukąsiły mus napowietrzony

storczykiem wanilii i rozmarynem

połączone smaki dotykały
w czułych miejscach
krusząc miodową granolę
nie mogłeś zapomnieć
słodkiego umierania
którym nadziewałam każdą noc

odstępstwo pojawia się nagle,

rozpuszczasz rivanol
nie jesteś gotowa na kolejnych przydupasów
jeden z nich pokazuje obrączkę ale jeszcze
nie odchodzi od twojego ciała
jeszcze chce udowodnić
że nie należy do nikogo

okna w tamtym pokoju
zapamiętały stół
spolegliwa czujesz chłód ściany
szarpanie klamki

nikt cię nie szuka, wracasz do małej kuchni
do kapsułki