jeżeli nie mówię prawdy niech mi ręka uschnie

siedemdziesiąt parę lat temu byłam tobą

urodziłam się tak samo z triumfalnym krzykiem

zakochanej też serce skakało do uszu

i bez jointa śmieszyły telewizyjne wiadomości

nie jestem wrogiem młodego pokolenia

- to czas

bo czy to ja się zmieniam czy ten świat każe mi

zerkać w kalendarz i na zegarek

złoszczę się

i z paniką w oczach wchodzę do dalszej przestrzeni

w złotej jesieni

szorstka twarz potykająca się o własne kłamstwa

w pośpiechu oprawia w ramki swoje dokonania

dalej to jesień mokra – groby jęki szuflady i wiara

kręcącego się w kółko

zima to dezorientacja

głupawe stare dziecko odziane w zmarszczki i żałość

a spod nóg ucieka ziemia

co jadłeś?

Jak się dzisiaj czujesz?

bój to jest już ostatni…w ręku święte obrazki

gdy odejdę nawet pogoda się nie zmieni

tylko czas zacznie sposobić kogoś następnego