Piszę wiersze (wiersz)

 
jestem kobietą 
najogólniej stara Ewa z przestrzeni 
niewidzialności
na granicy wyobraźni oczekuję rzeczy 
niezwykłych 
niech jeszcze dokonują się we mnie

ech ta wolność bez kalendarza
słowem pękam ze śmiechu
słowem wypłakuję się na śmierć
i wariuję z gorliwością biednego błazna

miłości spełniają się teraz w wierszach
prawdziwa była ostatnim prezentem
poza nią nie ma już nic wartego życia
szkoda że nie umarłam z rozkoszy