To ma sens (wiersz)

na samym smutku nie uda się
zbudować wiersza jeszcze 
potrzebne jest poczucie krzywdy 
a dla satysfakcji - horda czytelników 

zmierzą mnie od stóp do głów
i oddam im wszystko

niech z przerażenia i rozkoszy jęczy
dotykane słowo i każdy zdeptany wers

niech z przerażenia i rozkoszy jęczy 
rozpalony wiersz

to nic że myśli i zdania bywają złośliwe
dzika od zawsze pragnę dzikiego czytelnika

nie uchylam się od obowiązku - cierpię

jak przystoi poecie