las (wiersz)

szarość wkrada się maluje obraz dnia

drzewa szare ostatni liść upadł na dno

zimnego czarnego jeziora jak studnia

pada zimny deszcz na bukowy las

rude łachy piachy pokrył szron śnieżno siwy

skronie staruszka osusza wiatr znikąd

odkrywam smutek za tym co odeszło

szukam drogi na skróty byle uciec stąd

mój dom na wzgórzu pokryły wspomnienia

przeczekam dziwny czas

zanurzam się w sobie

widać twarze szarych ludzi

którzy błądzą w opętaniu zakupów

las szumi kołysze ciężkie gałęzie

co teraz zmierzcha się cicho i mrocznie

horror na drogach

zabierzcie sumienia

na boku jezdni mokną

w mżawce około dwudziestej

magia bukowa ukryta zamykam w sobie

ten czas gdy niczego nie jestem pewien

zasypiam by wstać

niewyspanym za wcześnie