krople do oczu (wiersz)

mam na grzbiecie flanelową koszulę

kieszenie pełne słów i gębę jak zmięty papier

chyba już mi nie zależy na zrozumieniu

żadne fajerwerki nie przebiją się przez kataraktę

starzy robotnicy i niewydarzeni poeci ślepną

tak cicho jakby nigdy nie istnieli

przestrzenie dla nich zbyt rozległe

nikt nie pisze listów pocztówki są zbędne

wszystkie obrazy i słowa zaśmiecają ekrany

brakuje miejsca na niebieskie tatuaże

został jeszcze uśmiech tak zwykły

że nikomu niepotrzebny

dam radę odbiję się w kałuży

stare buty nie przepuszczają wody

serce pompuje niedoskonałą czerwień

krok za krokiem ku mlecznej bieli

widzę błękit