Krzyk i ryk

w gniewie i złości zazwyczaj piszę wiersze 
słowa spluwane z krawędzi świadomości 
niech szlag trafi taką lirykę 

gniew jest zapalniczką drobiazgi są łatwopalne 
i urastają do wielkich problemów 
potem przygniatają swoim ciężarem i wybuchają 

choć przy nodze rozsądek waruje jak pies 
jego rady w pośpiechu do niczego się nie nadają 
złość jest jak dziki zwierz 

niech szlag trafi złość 
a rany przestaną być drogowskazem 
dla żałosnych rewanżów 

jestem zła bo szczęki zaciska mi ból 
krwawią znarowione pyski osłów pojedynku 
oczy mają czerwone i mokre 

niech szlag trafi łzy 
jak ja siebie nie znoszę w zestresowanym pokoju 
pełnym dymu papierosów