przyjaciele (wiersz)

gdy płonie twój świat
gdy bywa źle przychodzą 

nie wiadomo skąd
z otartym sercem

w dni słabsze niż wcześniej

przychodzą w trójwymiarze 

skradają się delikatnie

 pomocne dłonie

bo najlepsza otucha

nie odtrącaj jej
szczerym bądź

okaż skruchę

wsłuchaj się w słowa

w sercu miejsce gotowe
zawsze dobrze mów
czasem tak bez słów

zasypiaj spokojny o następny
zimny dzień na uśmiech zmień
nocą śnij swój sen

kochaj przyjaciół
w przyjaźni zakochany

zwalczysz zło 

pozbierasz kłody
ułożysz szaniec i blokady

wokół swojej fosy 

uwolniony z sideł  

płyń w ciszę 

zapłonie jasne słońce 

w duszy radość

układa się dobrze