Literatura

wiara (wiersz)

Sercem Ku Wiośnie

twa wiara, ciągle wygrywa

nie kara, która jedynie zbywa?
zbywa się w leśnictwie i ciągle zbierane kamienie
co swój swojemu wpadnie
wara z mojego garnuszka
co postkomuna
wara w mojemu ideałów
co tobie w gałąź?!
wara w me wszystkie...!!!, tobie w poniewierce!
twe nie chce
twoje to zaćma w spojrzeniach
czekanym za straty w własnych nie chceniach
bury nim wzloty się w pełni z chmury
roznegliżowanych połówkach,
niczym Bożych krówkach
bez smaku, i laku
 
wara pustaku!
 
wara, tylko taka jest twoja wina...
bez perfektu, a jedynie w szczurzych głębinach.
 
Dawid „Dejf” Motyka

fatalny+ 2 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Usunięto 1 komentarz
przysłano: 21 grudnia 2020 (historia)

Inne teksty autora

skrzydlate trzepoczą
Sercem Ku Wiośnie
zabierz mnie stąd
Sercem Ku Wiośnie
Mój
Sercem Ku Wiośnie
ciągle otulona, nie wzgardzona
Sercem Ku Wiośnie
niczym jeden rok
Sercem Ku Wiośnie
zaświecony świat
Sercem Ku Wiośnie
Miłość
Sercem Ku Wiośnie
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca