tamburyn na płocie (wiersz)

mówią że to dziwne dni

może i tak

więc nie idziemy idąc

wciąż w miejscu do przodu

zza okna wyglądają wiadukty

pociągi ciągle coś wiozą

kukiełki podrygują na ekranie

życie powinno byś pikantne

nawet gdy ona jest zbyt stara

na za krótką spódniczkę

czworo dzieci o tysiącu ojców

skacze na trampolinie

niebo coraz bliżej

wystarczy upaść na kark

trzeba śmiać się ze wszystkiego

śmiać się wszędzie

aż nie wszędzie przyjdzie tutaj

w otwartej klatce piersiowej

serce pompuje krew

przecięte tętnice barwią powietrze

oddychanie żelazem

dni wcale nie są dziwne

one po prostu są