Literatura

przemądrzała Meen Mann (wiersz)

Sercem Ku Wiośnie

 

dyskont hybrydowo kaskadowy zawistnie w wody ku odnowy dolywa w fale tam spłynie epidoty choremu pouczy za całkiem wykuci w awangardzie co krowy za kasanowy zakuci zasyci stale
przedarcie rozwydrzony wyleci uw w boki czerstwemu w ślimaki z oki toruje w zabobony z wędliny bure kury kłuje w solącej padliny ohydnym zbokiem nim dzięcieliny pała się w krwi wyznała
ohyda! oh Ida! I kłuje z wysokiem pojęcia zakremowała z obłokiem zamaskowała w kije. To cię truje. No ta bene alopowy | on
 
Dawid „Dejf” Motyka

 


niczego sobie 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 11 stycznia 2021 (historia)

Inne teksty autora

skrzydlate trzepoczą
Sercem Ku Wiośnie
zabierz mnie stąd
Sercem Ku Wiośnie
Mój
Sercem Ku Wiośnie
ciągle otulona, nie wzgardzona
Sercem Ku Wiośnie
niczym jeden rok
Sercem Ku Wiośnie
zaświecony świat
Sercem Ku Wiośnie
Miłość
Sercem Ku Wiośnie
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca