Literatura

fosforyczna historia (wiersz)

Sercem Ku Wiośnie

 

zwyrodniałe miasto, zwyrodniałe mosty, zwyrodniałe czoła Hitlera woła
zwyrodniała słoma zwyrodniały maj w zagajnikach
zwyrodniałe wszystkie owieczki zapylone w mej beczki zgliszczach
zwyrodniała cheerleaderka i pożerka
zwyrodniała własna kamienica
za wszystkie w zniczach i w mych donicach
zwyrodniała pani co pisze się do księcia w koniach zwyrodniała matka u swego syna w Błoniach
zwyrodniała cała dzięcieliny pała
i dufała się o wołanie w cię
 
koniec twego woła tu Dejf.
 
Dawid „Dejf” Motyka

 


niczego sobie 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 15 stycznia 2021 (historia)

Inne teksty autora

skrzydlate trzepoczą
Sercem Ku Wiośnie
zabierz mnie stąd
Sercem Ku Wiośnie
Mój
Sercem Ku Wiośnie
ciągle otulona, nie wzgardzona
Sercem Ku Wiośnie
niczym jeden rok
Sercem Ku Wiośnie
zaświecony świat
Sercem Ku Wiośnie
Miłość
Sercem Ku Wiośnie
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca