prócz miłości mam do ciebie słabość (wiersz)

prócz miłości mam do ciebie słabość

świat odsuwa się i kusi wiele można

więcej kochać bywać nagle można tlić

wszystko tworzysz, ale powiedz co ma bywać

powiedz więc co mam kochać erotycznie

boli smutek boli radość podwojona

i uśmiecham się zza tamy, szczęście w płucach

i powietrzem się wypełnia dozwolone

twoja obcość i ramionom nadwrażliwość

szczęście nawet gdy przybędziesz, bo źrenica

nawet gdym musiał w noc - bo Ty Wenus

a świat powie, że potrafi ciągle bywać

bo miłości muszę pokłon składać

pragnąc równie tworząc mantrą, ale żyć

że nie fikcją

co mam ciągle Tobie mówić Ciebie pytać

lepiej zmysłom dać spoczynek, bo tak można

lepiej spalić Twoje myśli niżli tlić

co mam mówić żebym musiał tlić i tlić

albo może że erotyzm chwila jedna

porozkłada pozakłada lepiej mówić

że masz zmysły jakże piękne

a ja dalej zapasowe serce jedno

co nie mieści smutkiem szczęście

zostaw sobie

ja mam więcej niżli wola wenusjańska

co ma tworzyć miłość, bo zawody

bo być może to erotyzm grotesk chwili

może nawet w obce dłonie wciąż zamknięte

i niełatwo co skruszone, bo

wystarczy Ty

prócz miłości jedna źrenica

i ciało pragnie grozi oku

tyle ofiarowanych nadwrażliwości

cóż więcej – czekaj

22 stycznia, 2021

Andrzej Feret

fb: Andrzej Feret