Cykady II (wiersz)

Stopniał już socjopatyczny śnieg.
Wracam do zadań. U bramy dyndają baloniki; 

sznur białych pęcherzy à la pyton; 

po jakiejś nielegalnej imprezie.
Krzewy za oknem urosły. Rozwijają się podobnie do dzieci.
Zasłaniają coraz więcej, ubrane w kosmosy. 

Nie ma już słownika. Jest szelest, brzęczenie,
gwar. Są melodie, języki zwierząt online. 

Powtarzam a b c. 

W mediach chodzi arlekin. Mówi o chorobach,
śmierci, pieniądzach, policjantach. 

Tak, by nie śmierdziało.