Nieść się wraz z tobą wichurą radosną,
Orgią wesela i tańcem zachwytu
Po błoniach ziemi, po toniach błękitu –
Zmienić się w ciebie, o wiosno, o wiosno!
Rozlać się w tobie, roztopić opoki
I wsiąknąć, wssać się i być, jak posoka
Twoja w korzeniach żyzna i głęboka,
Jak deszcz twój w słońcu ciepły i wysoki!
