Literatura

cmentarna żona, (wiersz)

Sercem Ku Wiośnie

brum... i ulica,

co melodia zostaje | | a prawda jest goła,

prawica z okrąglejszego tu stoła |


sto tysięcy wrót i sto tysięcy przeładowanie

milkną w sekundy w pół, sekund błaganie

nie winni za winę nastanie oczekiwanie

po w jasny płód Ludzikim nagraniem..,

ochrzczę co pomszczę im wrogi wstyd!

wskrzeszeniem okrzesze płochliwy rytm!

w brzeziński sejm płuczką, oduczę cię!

,a z armatnim Juliusza Słowackiego |

- co łyk tu wlekł i mignął w myk w drzewie | 

 

chamidło za chama to, wielka Brytania,

Wyznacza torem, i błysł się motorem.

 

Zachowaj! Wychowaj! .. i otwórz mnie!.

co bardziej niż zwykle pisze się!.

schowaj się tu!..

 

Dawid "Dejf" Motyka

 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 8 maja 2021 (historia)

Inne teksty autora

skrzydlate trzepoczą
Sercem Ku Wiośnie
zabierz mnie stąd
Sercem Ku Wiośnie
Mój
Sercem Ku Wiośnie
ciągle otulona, nie wzgardzona
Sercem Ku Wiośnie
niczym jeden rok
Sercem Ku Wiośnie
zaświecony świat
Sercem Ku Wiośnie
Miłość
Sercem Ku Wiośnie
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca