O marność Śmierci (wiersz)

O marność Śmierci

Czemuż się smucisz, o czym myślisz skrycie,
Czemu to smuci wietrzyk marszcząc czołem,
Nie cofniesz chwili, którą nie powrócisz,
Po czemu brwiami dokładasz dwa ognie.

Co słodkie czasy lament nie ostudzi,
Jęknęło wieko sarkofagu w trumnie,
Przeszło spojrzeń wiele tak zabranych oczom,
Całunkom w usta wiesz dobrze niezłudnie.

[że] Nie masz tematów, którymi by wiersze,
Namiętnych spojrzeń, strun harfami pieśni,
Grzebane w ziemi, o czym wiemy dobrze,
Daremno szukać – to był trud niewieści.

Przy twojej zgubie ta rozpacz zabłysła,
Piękna czy martwa, zwodna czy uczciwa.

8 kwietnia, 2018

Andrzej Feret

 Andrzej Feret | Facebook

----------------------------------------------------------------------

Sonety zostały napisane dla Boskiego Chóru.

Facebook