Żałość pogłębiona (wiersz)

Żałość pogłębiona

Wypiszę pięknem, co bym był nie krwawy,

Każda w nas miłość najgoręcej płonie,

Oddajmy prochom zapomnienie prawdy,

Zarazem Laura – ta mnie jest we spowiedź…

Wynosimy dary w życiu i w podzięce,

Szeptami rządzi pani obdarzona,

Rzędami wierszy przechodź zawsze pierwsza,

W ostatniej chwili co dnie co przekonać.

Alem zapłoną, myśli są we tobie,

Śladami sklęta, ale obolała,

I żebym niby był wybuchłym w koniec,

I nie był wszelkim ciałem obolałym.

Tak sromym żalom – przy nich jam tułaczem,

Być lepiej zemrzeć aniżeli płaczeć.

13 kwietnia, 2018

Andrzej Feret

--------------------------------------------------

fotografia z Internetu, Karol Bąk

Sonety zostały napisane dla Boskiego Chóru.

Facebook

Andrzej Feret | Facebook