z dnia na dzień (wiersz)

 

gdym popiół zamienił w diament

z dnia na dzień, taki to: atrament,

 

nim zgasła się; wszystkie ostatnie w świecach

z dnia na dzień, mnie już podnieca

 

nim urosły się wszystkie twe krzaki i krzewy

bez przerwy, zeżarły, w polewy

 

nim popłynęły się wszystkie fale i wody

zaskoczył mnie; z cichej palety mi wskoczył 

 

I: z dnia na dzień, próbuję się zmienić;

to tak jak Ja, :w siebie znów wierzyć mniemam,

:Ukochać, zwierzyć mu swoje ideały:

 

, - nie umiem już nic od tak:

a byle palec, przecie policjo, to twój był, jest znak,

-;zakalec, ...

 

posłuchaj się w siebie, w Mym Niebie:

,za bardzo mi słodzisz, co skoro w glebie,

o nie; ta gęba - głupota;

 

To i ja powalczyłem, aś walczył w polach do mich;

czemuś mi się nie podjął a' w zgniotach; o pych?!.

 

 

I: nie tak jak trzeba,

wojny już nie ma?,

 

nie tak jak chciałem,

a: Ciebie I: oszalałem!.

 

,nie tak, więc leci się ptak, nie z tamtego bochenku chleba,

nie tęczy, znów Mi: pieniędzy potrzeba,

 

co później, to skończy się,

 

a po cóż mi tu tyle, jak chciałem cofanym motylem, 

niech nas ubywa, byś był Ukochanym:

 

I: jesteś już po czasie,

a, tu są w masie, otacza się; w waszej klasie, był znanym, 

 

warto sfolgować na wczas,

zanim kariera zabije się w nas:

 

:warto poczekać, ...

 

,leć, do swojego Raju,

niech trzyma się ten pełen las w Zagaju

, co zgasł w płomieniach w tramwaju w UK

rozterek nieszczęścia, zachcianka, wybranka

 

i: tylko pamiętaj... się o nas, ciocia Krysia: ,ta;- Anka;- 

 

Dawid "Dejf" Motyka