w księgach Jungli (wiersz)

czułemu Sercu, nie można zakrywać

czułym szeptom pytają się z wrzosem 
za pięknych chwil pragnieniem wybywać
rozkochiwaniem się z czułych ciszy w dłonie 

i ptaków dogonił, podrzucając swe łzy 
które tak błogo pamięta, radując się, boś Ty:  
Konwaliowe drzwi, ukoronowane w księgach 
zapachem poezji, dziecinnie są czule, Jacy Ty 

proszę me Moje Sercem wołaniem przynoszę: 

zanoszę swe naszyjniki na dnie morza skraplaniem
wydostań odkryty czar, bez owijania w zapominanie
jedyny, własny wstań, od Mojego z: przeniku kochaniem 

Dawid "Dejf" Motyka