Namalunkiem

Sercem Ku Wiośnie

 

i: kłebuszkiem i wargami ciała, zamokniętym

różowianych otulani: o łodzi dziś nadani niani, gdy pierwszy raz tacy sami:

mami: daj mi całusia, co z cumelkiem siusia

 

'o wazoni, z głogowej szałwy, twe ciało płonie glazur wydmy chałwy

w miody świt Orchidei męsko słodzi świeci grzęsko w wodzie siedzi

zasuszanej tratwy trawi, w pal papierowej kawy przeco są w paproci

wstawani cicho purpurowej z siennic, wstawiennic z Polski

 

o orzeszku pszenic, szkarlatyni w dłoni od szlachetnic i: w wierności

 

zwilżę winnych donic z wonnych jaskiń pędnych koni zaproszonych goni

światów w przebiśniegi szumnym rzucających liści w bieli oniemieli

echem zasłon lasów, i soczyście wiśni zabierz w nas, rozkołysz

pędzą wen wiatr płomienni, tacy nadzy w dwojga wrót zielenię morskim

 

włosem nakrywani z Calineczki ciał kamiennic Kaczennic Bożym siał

o strumienić mi tu chodzi owoc zakochanych pędzli w modzić w: pas:

w niezapominajki boś ty Mój wlazł taki czas kici moje ma:

kopciuszku mój spleciony, otwórz wszystko w me nim spóźnionym; wetywerii:

 

błogo spokój ducha w śnie...

 

Dawid "Dejf" Motyka

 

Sercem Ku Wiośnie
Sercem Ku Wiośnie
Wiersz · 6 czerwca 2021
anonim