pchły i bierki (wiersz)

siedzę w swoim fotelu

tylko tego mi trzeba

rewolucje trwają na dalekich

ulicach

wszystko czego nie potrzebuję

to dziura w cudzym życiu

kit ją zasklepi

cienie wymagają żarówki

mam klucze do otwartych drzwi

dopokąd nie włączą słońca

taka gra

nocne marki i puste butelki

jedna poetka jak wariatka

chce skoczyć na sznur

Ale

ma za dużo słów

pewnie umrze na raka

i znowu nie będzie

jebanej legendy

Wojaczek się kręci

na karuzeli ze Stedem

trele morele

panie i panowie

globalne ocieplenie wysuszy

łzy kochających inaczej

a potem jak to Potem

nie będzie śmierdziało

Nic