w kosmosie zagubieni (wiersz)

przytulne wejrzenia

oprzyj się na moim ramieniu

pod skórą serce żyje

tęskni bije rezonans miłości

coraz mniej gwiazd

w pokoju spokojnie otuleni 

płaszczem wzajemności

cisza bywa taka bezwonna

czas nie budzi uniesień

we włosach lekko drga wiatr

pokochaj już czas

na wieki nieskończony

w prawdzie istnieje

wszechświat w chaosie

gwiazdy blade błądzą samotnie 

w teatrze tęczowych mgławic