***(znów zaplątam się o szczęście) (wiersz)
Andrzej Feret
***(znów zaplątam się o szczęście)
znów zaplątałam się o szczęście
czyżbym nie zmoczyła ust
i trzeba przyznać jeszcze, że
mych cudnych i wciąż długich nóg
jak będzie i jak nie będzie
zakocha się znowu ktoś
i może ktoś od nowa
umoczy usta w ból
więc powiedz proszę powiedz mi
że mnie wciąż jeszcze kochasz
i że na boga, jeszcze czas
i że na boga, jeszcze kocham
i że do boga droga w próg
bo wciąż nam zaplątana droga
znowu zaplątałam się o szczęście
bo ty mi wiele możesz dać
znowu potykam się samotna
wracam do siebie znowu
więc
powiedz mi jeszcze, że mnie kochasz
i żebym znów nie czuła nic
żadnej zazdrości twoich ust
i aby więcej nie zwariować
znowu potykam się o szczęście
znów szczęście mogę dzwonu dać
a może będzie jeszcze, jeszcze
ta chwila może ciągle trwać
znowu mi w życiu nic nie wyszło
a jeśli mówić no to mów
czyżbym nie pomoczyła usta
i swoich z tobą smukłych nóg
a plany mieliśmy niepokorne
bieg rzeczy mówił abyś zgadł
a ja i cierpki mój rozsądek
a jeśli mówić no to mów:
powiedz mi jeszcze, że mnie kochasz
że ty w zazdrości moich ust
że znowu ciebie czule spotkam
wracam do siebie, no to już
znów pozaplatać się o szczęście
nie mówić żadnych wracam już
i znowu plątać się o szczęście
usta me nogi no to brać
bo kiedy wyjdę i nie wrócę
ta chwila może wiecznie trwać
uważaj mogę nie powrócić
bo jeśli mówić no to mów
obudzisz mnie, gdy kiedyś przyjdę
powrócę jak z tych dawnych lat
przyjaciel mój twe przyjaciółki
jeśli powracać no to znów
jak będzie i jak nie będzie
zakocha się znowu ktoś
i może ktoś od nowa
umoczy usta w ból
28 czerwca, 2020
Andrzej Feret
-------------------------------------------------------------------------------------
fotografie z Internetu: obrazy Fatima Tomaeva Gabelini & Sergey Bessonov
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/posts/361492141980809
