Na ścieżce księżyca

Zdenominowane Życie

ostre niczym

włócznia Przeznaczenia

w starym konfesjonale

puchnie od nowych grzechów

Pod gotyckim niebem

milczeniem dotyka ciszy

gdy spłoszona myśl

na pomoście sumienia

dziękczynnej pokuty

wyparowuje łzą

Ukrzyżowanego