Oj - ta matka (wiersz)

Oj - to czoło pomarszczone

ciągle myśli - czemu  - tak

czas rozjaśnia srebrem skronie

dusza wznosi marzeń lot

cisza spokój dłonie gładzi

tu przytuli tam pomoże

noc ułoży plany w głowie 

ranek zapał pędzi w drogę.

Jeszcze drepcze chatę budzi

szczęścia szuka radość dzieli

jeszcze myśli  -  tyle tego

gdzie odnajdę świat dobroci.

Tamte czasy - twoja bieda

ciągle blisko kwitły skały

sama w bólu czy tęsknocie

duch malował szaty złote.

Po  - co komu tamte loty

a  - no  - przecież  -   jest i czeka

daj i ogrzej talerz cały  -  ono, ono

ty  - do boku.

Trzeba gładzić pąki młode

one nową siłę niosą

aby owoc śmigał pełnią

musi poznać wczesną rosę

płyń do przodu szukaj wiary 

nie zatrzymasz wielkiej fali

strumyk zwolni zmyje kamyk

i przytuli korzeń stary.

Radość w sercu zbierze plony

ciepłe słowo strąci pył

dobra dusza muśnie kwiatem

uśmiech został 

zawsze  -  był