Literatura

​tłumy i Ja, Ty i ja sam, MY! (wiersz)

Sercem Ku Wiośnie

 

zrobiłem tyle kilometrów
żeby odnaleźć swą twarz
twą ujrzeć pragnąłem i Kochać
 
wykonałem czynności wiele za dnia
bo w nocy, nie można już spać, za zbyt wiele - poświęcenia
ta za wolna
 
uchyliłem rąbek tajemnicy
tej zdobywczyni
czy czyni, czy prosi się o coś tam
zdobiąca
 
bogacze cudzołożyli
a tkacze sobie byli
jakby z twojego dna
 
uruchomili, wiele szczodrych czynności
ja sam
 
zapomnieli kim byli
bardzo mnie upodlili
 
I: teraz idzie nowy świat
nowe życie
 
nie pomyl się z mas
 
wrogo postawiona postać
nie wspierać!
 
coś narobił, ty bałwanie
tobie pływać w kanie
 
do sukcesów, nie dociera się zbierając złomy
 
złoty dąb, -
już nie mieni się w makaronie,
a słowika zapomniał pan z gąszcza którym płonie,
o podal leży laj,
kamyk stuka w baj,
 
rumie się płynie, ostoi i w winie,
czemu zapytał ów pan, spocznij na dwa klaska,
 
zapomnij o' wyrazka,
 
i teraz zrób sobie tyla,
motyla
 
- wal w tynki ile cza
 
kurza łapka - a jak!
 
to nie Nasz Kochanie :*
 
wyrodek iż z iglaszka, - to taka czaszka
 
Obcymi nie zagramy
 
Dawid "Dejf" Motyka

 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 20 sierpnia 2021 (historia)

Inne teksty autora

skrzydlate trzepoczą
Sercem Ku Wiośnie
zabierz mnie stąd
Sercem Ku Wiośnie
Mój
Sercem Ku Wiośnie
ciągle otulona, nie wzgardzona
Sercem Ku Wiośnie
niczym jeden rok
Sercem Ku Wiośnie
zaświecony świat
Sercem Ku Wiośnie
Miłość
Sercem Ku Wiośnie
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca