Nie czekaj...

Oj  - ta głowa  -  troską tkana

burze znosi małe 

duże

z piorunami

dusza cierpi ciepłem kryje 

ciernie tłumi.

Prąd zostaje w ciele kruchym

kiedyś  pęknie skała

wypłynie

krzyk i twoja

twoja  -  wielka wina.

i -   niebo gruz przytuli?