Jestem

Izabela Filipowicz

 Jestem wierszem
Co mówi w słowach
By w pamięci ludzkiej
Się kiedyś zachować
Jestem muzyką
Co w sercu gra
Przy której tańczy
Z panią pan
Jestem powietrzem
Bez niego żyć się nie da
Bo jest ono potrzebne
Jak kromka chleba
Na koniec jestem sobą
Nikogo już nie udając
By myśli swoje zostawiać
W każdym spotkanym człowieku

 

Izabela Filipowicz
Izabela Filipowicz
Wiersz · 11 października 2021
anonim